Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

placiturum tibi esse librum meum suspicabar

  • 1 suspicor

    suspĭcor, āri, ātus sum    - dép. tr. [st2]1 [-] soupçonner (qqn), tenir pour suspect, se défier de. [st2]2 [-] soupçonner (qqch), avoir idée, deviner, pressentir, se douter de.    - suspicari + prop. inf.: soupçonner que.    - placiturum tibi esse librum meum suspicabar, Cic.: j'avais idée que mon livre te plairait.    - suspicari aliquid de aliquo (de aliqua re): faire une conjecture au sujet de qqn (de qqch).    - fuge suspicari (s.-ent. me), Hor.: cesse de me soupçonner.    - quantum ex monumentis suspicari licet, Cic.: autant qu'on peut le conjecturer d'après les monuments.    - quod valde suspicor fore, Cic.: ce qui, j'en suis convaincu, arrivera.
    * * *
    suspĭcor, āri, ātus sum    - dép. tr. [st2]1 [-] soupçonner (qqn), tenir pour suspect, se défier de. [st2]2 [-] soupçonner (qqch), avoir idée, deviner, pressentir, se douter de.    - suspicari + prop. inf.: soupçonner que.    - placiturum tibi esse librum meum suspicabar, Cic.: j'avais idée que mon livre te plairait.    - suspicari aliquid de aliquo (de aliqua re): faire une conjecture au sujet de qqn (de qqch).    - fuge suspicari (s.-ent. me), Hor.: cesse de me soupçonner.    - quantum ex monumentis suspicari licet, Cic.: autant qu'on peut le conjecturer d'après les monuments.    - quod valde suspicor fore, Cic.: ce qui, j'en suis convaincu, arrivera.
    * * *
        Suspicor, pen. corr. suspicaris, suspicari. Terent. Souspeconner, Se doubter.

    Dictionarium latinogallicum > suspicor

  • 2 suspicor

    suspĭcor, ātus ( inf. suspicarier, Plaut. Ps. 1, 5, 149; id. Trin. 1, 2, 49), 1, v. dep. a. [1. suspicio, II.], to mistrust, suspect (class.).
    (α).
    With acc. (rare):

    id est, quod suspicabar,

    Plaut. Men. 5, 2, 24:

    quid nunc suspicare aut invenis De illā?

    Ter. Heaut. 4, 1, 44:

    quid homines suspicentur, videtis,

    Cic. Lael. 3, 12:

    quod velim temere atque injuriose de illo suspicati sint homines,

    id. Ep. ad Brut. 1, 13, 1:

    nihil mali suspicans,

    id. Clu. 9, 27:

    res nefarias,

    id. Mil. 23, 63:

    summum nefas suspicatus de uxore,

    Quint. 9, 2, 80.—Rarely with a personal object:

    ancillas meas,

    Plaut. As. 5, 2, 39:

    puellam,

    App. M. 10, p. 250, 18.—
    (β).
    With obj.-clause (so most usually):

    suspitio est mihi, nunc vos suspicarier, Me idcirco haec promittere, etc.,

    Plaut. Ps. 1, 5, 149:

    omnes ilico Me suspicentur, credo, habere aurum domi,

    id. Aul. 1, 2, 32:

    debere se suspicari, simulatā Caesarem amicitiā, etc.,

    Caes. B. G. 1, 44:

    id consilium cum fugae causā initum suspicaretur,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    venturos, Qui, etc.,

    Ov. H. 10, 83.—
    (γ).
    Absol.:

    fuge suspicari (sc. me),

    Hor. C. 2, 4, 22.—
    II.
    Transf., in gen., to suspect, apprehend, surmise, suppose, believe, conjecture (class.; cf.: opinor, reor).
    (α).
    With acc.:

    di inmortales, spem insperatam date mihi, quam suspicor,

    Plaut. Men. 5, 9, 22 Brix:

    si quidem hic lenonis ejus't vidulus, quem suspicor,

    id. Rud. 4, 4, 47:

    nisi me animus fallit, hic profecto'st anulus, quem ego suspicor,

    Ter. Heaut. 4, 1, 1:

    qui, quae vix conjectura, qualia sint, possumus suspicari, sic affirmat, ut, etc.,

    Cic. Rep. 1, 10, 15:

    figuram divinam,

    id. N. D. 1, 11, 28:

    quiddam de L. Crasso,

    id. de Or. 3, 4, 15; cf.:

    aliquid de M. Popilii ingenio,

    id. Brut. 14, 56.—
    (β).
    With rel.-clause:

    quare, quā sint illae dignitate, potes ex his suspicari,

    Cic. Inv. 2, 1, 2:

    ne suspicari quidem, quanta sit admirabilitas caelestium rerum,

    id. N. D. 2, 36, 90.—
    (γ).
    With objectclause:

    navalis hostis ante adesse potest, quam quisquam venturum esse suspicari queat,

    Cic. Rep. 2, 3, 6:

    quas (magnitudines stellarum) esse numquam suspicati sumus,

    id. ib. 6, 16, 16:

    placiturum tibi esse librum meum suspicabar,

    id. Q. Fr. 2, 9, 1:

    valde suspicor fore, ut infringatur hominum improbitas,

    id. Fam. 1, 6, 1:

    suspicor ingenuas erubuisse genas,

    Ov. H. 19 (20), 6:

    ex loco tumuli suspicari, non esse monumentum,

    Quint. 7, 3, 34.— Absol.:

    ut suspicor,

    Plaut. Men. 5, 9, 22 Ritschl.
    ► Act. collat. form suspĭco, āre:

    ne suspices,

    Plaut. Cas. 2, 6, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > suspicor

  • 3 suspicor

    suspicor, ātus sum, ārī (zu suspicio, ere), I) argwöhnen, a) alqd: quod suspicabar, Plaut.: nihil mali, Cic.: res nefarias, Cic.: quid nunc suspicare aut invenis de illa? Ter.: quod velim temere atque iniuriose de illo suspicati sint homines, Brut. in Cic. ep. ad Brut.: summum nefas de uxore, Quint. – mit folg. Acc. u. Infin., omnes me suspicentur habere aurum domi, Plaut.: debere se suspicari Caesarem, quod exercitum in Gallia habeat, sui opprimendi causā habere, Caes.: ea quae fore suspicatus erat, Caes.: iamiam venturos aut hāc aut suspicor illāc... lupos, Ov. – b) alqm, jmd. beargwöhnen, im Verdachte haben, Plaut. asin. 889. Apul. met. 10, 24. – absol., fuge suspicari (sc. me), argwöhnisch von mir zu denken, Hor. carm. 2, 4, 22. – II) übtr., etw. ahnen, vermuten, mutmaßen, annehmen, sich einbilden, spem insperatam date mihi, quam suspicor, Plaut.: nisi me animus fallit, hic profecto est anulus, quem suspicor, Ter.: in quo neque figuram divinam neque sensum quisquam suspicari potest, Cic.: ut maius quiddam de L. Crasso, quam a nobis exprimitur, suspicentur, Cic.: licet aliquid etiam de Popilii ingenio suspicari, Cic.: aliquid ex eius sermone poterimus περὶ τῶν ὅλων suspicari, Cic.: quantum ex monumentis suspicari licet, Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, quid sibi impenderet coepit suspicari, Cic.: quā re, quā sint illae dignitate, potes ex his suspicari, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., placiturum tibi esse librum meum suspicabar, Cic.: quod valde suspicor fore, Cic.: ille potuit ex loco tumuli suspicari non esse monumentum, Quint. – / Parag. Infin. suspicarier, Plaut. Pseud. 562; trin. 86. fr. inc. bei Donat. Ter. Hec. 3, 1, 33.

    lateinisch-deutsches > suspicor

  • 4 suspicor

    suspicor, ātus sum, ārī (zu suspicio, ere), I) argwöhnen, a) alqd: quod suspicabar, Plaut.: nihil mali, Cic.: res nefarias, Cic.: quid nunc suspicare aut invenis de illa? Ter.: quod velim temere atque iniuriose de illo suspicati sint homines, Brut. in Cic. ep. ad Brut.: summum nefas de uxore, Quint. – mit folg. Acc. u. Infin., omnes me suspicentur habere aurum domi, Plaut.: debere se suspicari Caesarem, quod exercitum in Gallia habeat, sui opprimendi causā habere, Caes.: ea quae fore suspicatus erat, Caes.: iamiam venturos aut hāc aut suspicor illāc... lupos, Ov. – b) alqm, jmd. beargwöhnen, im Verdachte haben, Plaut. asin. 889. Apul. met. 10, 24. – absol., fuge suspicari (sc. me), argwöhnisch von mir zu denken, Hor. carm. 2, 4, 22. – II) übtr., etw. ahnen, vermuten, mutmaßen, annehmen, sich einbilden, spem insperatam date mihi, quam suspicor, Plaut.: nisi me animus fallit, hic profecto est anulus, quem suspicor, Ter.: in quo neque figuram divinam neque sensum quisquam suspicari potest, Cic.: ut maius quiddam de L. Crasso, quam a nobis exprimitur, suspicentur, Cic.: licet aliquid etiam de Popilii ingenio suspicari, Cic.: aliquid ex eius sermone poterimus περὶ τῶν ὅλων suspicari, Cic.: quantum ex monumentis suspicari licet, Cic. – mit folg. indir. Fragesatz, quid sibi impenderet coepit suspicari, Cic.: quā re, quā sint illae dignitate, potes ex his
    ————
    suspicari, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., placiturum tibi esse librum meum suspicabar, Cic.: quod valde suspicor fore, Cic.: ille potuit ex loco tumuli suspicari non esse monumentum, Quint. – ⇒ Parag. Infin. suspicarier, Plaut. Pseud. 562; trin. 86. fr. inc. bei Donat. Ter. Hec. 3, 1, 33.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suspicor

  • 5 suspicor

    ātus sum, ārī depon. [ suspicio I, 5. \]
    s. aliquem Pl — подозревать кого-л.
    2) предполагать, догадываться
    placiturum tibi esse librum meum suspicabar C — я предполагал, что книга моя тебе понравится

    Латинско-русский словарь > suspicor

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»